Obserwując przez lata rzekę tego, co umownie nazywamy kulturą, odnoszę wrażenie, że staje się ona coraz płytsza, że na brzegach osiada coraz więcej pospolitości, że coraz szersze łachy ukazują dno - niezbyt ciekawe przy bliższym poznaniu, że szuwary brunatnieją, zamiast się zielenić, że znikają kolejne i kolejne wiry i wreszcie, że niejedno zabetonowano, aby tylko woda nie popłynęła nie tam, gdzie trzeba. Ta opowieść próbuje cokolwiek z dawnego obrazu tej rzeki ocalić. Czy udatnie - ocenisz sama, czytelniczko, ocenisz sam, czytelniku.
A co jest w środku? Dwoje geniuszy za nic mających swoje talenty, a wokół nich grono koneserów trudniących się przestępczym handlem dziełami sztuki. Ponura zbrodnia sprzed stuleci, która niemal dokonuje się po raz drugi, ponieważ dawny morderca, genialny kompozytor, pragnie wyzwolenia. Wiele obrazów, w tym jeden, nad którym unosi się mroczna tajemnica. Dużo, naprawdę dużo muzyki. Rozrywki arystokratów - przestępców. I miłość - oczywiście - przekraczająca nawet te granice, które można wyjaśnić. Czy jest to dobra powieść? Nie, jest to źle napisana powieść, ale dobra do czytania. Zapraszam.
Alski