Tematem monografii jest badanie i opis sposobu organizacji informacji na poziomie ponadzdaniowym w dyskursie. Analizie poddano obie części dyskursu: tematyczną i rematyczną, a także relacje między jednostkami globalnych struktur informacyjnych określonymi jako <i>segmenty tematyczne</i>.

Praca składa się z pięciu rozdziałów, z których pierwszy poświęcony jest podstawowym dla tematyki badań pojęciom <i>tekstu</i>, <i>dyskursu</i> i <i>reprezentacji dyskursywnej</i>. W rozdziale tym omówiono problem spójności tekstu, polisemię terminu <i>dyskurs</i> oraz pojęcie <i>reprezentacji dyskursywnej</i>. Reprezentacja dyskursu została zdefiniowana jako rodzaj reprezentacji poznawczej składającej się z sześciu dziedzin: informacyjnej, funkcjonalnej, ontologicznej, wypowiedzeniowej, aksjologicznej i dziedziny konwencji gatunkowych.

W rozdziale drugim po omówieniu ewolucji pojęcia <i>tematu</i> w językoznawstwie współczesnym przedstawiono model hierarchicznej struktury tematyczno-rematycznej oraz relacje między modelami elementarnymi a pojęciem <i>prototypu</i>. W kolejnych trzech rozdziałach skupiono się na analizie różnych aspektów globalnej organizacji informacji w dyskursie.

Rozdział czwarty poświęcony został analizie ponadzdaniowych struktur rematycznych reprezentowanych przez zbiory rematyczne. Analiza korpusu pozwoliła wyróżnić:

- struktury zbudowane tylko z rematów <i>własnych</i>, zależnych bezpośrednio od danego tematu cząstkowego;

- struktury cechujące się obecnością rematów własnych i <i>wspólnych</i>;

- struktury, w których oprócz rematów własnych pojawiają się też rematy <i>zapożyczone</i>, pochodzące ze zbiorów rematycznych zależnych od różnych tematów cząstkowych;

- struktury rematyczne o najwyższym stopniu złożoności, łączące trzy kategorie rematów: własne, wspólne i zapożyczone.

Rozdział ostatni dotyczy relacji między segmentami tematycznymi, czyli jednostkami globalnej struktury informacyjnej dyskursu składającymi się z danego tematu cząstkowego i zbioru rematów podporządkowanych temu tematowi. Zaprezentowano w nim typologię nawiązań tematyczno-rematycznych i czysto rematycznych na poziomie ponadzdaniowym, dzięki którym możliwy jest przepływ informacji między różnymi segmentami tematycznymi w dyskursie.