Oczko pokazuje księżowski świat w dwudziestu jeden krótkich opowiadaniach. Każdy z bohaterów to wyświęcony grzesznik poddawany ciśnieniom z różnych stron. Kocha (nie tylko Kościół), upada, mozolnie się dźwiga i idzie dalej po drodze, która ciągle zaskakuje. Jak każdy z nas zmaga się z samym sobą, otaczającą rzeczywistością, z Bogiem. Odległość między naszymi światami może okazać się zaskakująco niewielka... jak stąd do najbliższej plebanii.

Biskup rozejrzał się po pokoju i rzekł:

– Proszę księdza, można powiedzieć, że mamy tutaj wszystko: wino, kobiety i śpiew. Trzeba z czegoś zrezygnować.

Ksiądz odpalił:

– To ja, ekscelencjo, rezygnuję ze śpiewu.

fragment opowiadania Wino, kobiety i śpiew